[słowa pisane] Poezja!

[Bahus]

Słyszałem teksty jak stare PRLowskie taborety,
Pomawiane flow i rżnięcie wciąż pod prąd, o rety
Czujecie ten swąd jak korci was w nosach,
Idziecie jednak z prądem, a nie jak ławica łososia,
Więc chyba w ogóle się nie pomyliłem,
Ktoś do bram Piotra zapukał z fentanylem,
Pętle i loopy z pomocą szklanej lupy,
Nie muszą zajrzeć każdemu do czerwonej dupy,
A stara wiara jak siwe wiarusy,
Też czasem myślą jak stojące fallusy,
Stać każdy może się w końcu fanatykiem,
Mogą chodzić w spodniach z uschniętym patykiem,
I jak te wszystkie wiedzące, wszędobylskie ludki,
Co pierdolą od nadmiaru wypitej ilości wódki,
Nie myślą dobrym przeczuciem czy przednim rozumem,
Nawet nie wiesz kto z kim jak wszędzie spółkuje,
Znosić można większe wybryki i przyczyny,
Na takim czymś kończą w końcu szyje u liny,
Damskie potańcówki i miejskie zagrywki,
Widziałeś ten świat, który jest zazwyczaj śliski,
Śliski tak, że możesz wypierdolić się na podłogę,
Poślizg skórką od banana aż nikt ci nie pomoże,
I weź tak klaty za bardzo nie napinaj,
Bo weźmie to dziecko lub w ciąży dziewczyna,
Weź tą rękę odsuń, nie pokazuj tutaj faka,
Jak matki do córek palące chujowego cracka,
Nie zwijaj tego banknotu, po prostu nie namawiaj,
Lepiej pieniądz z portfela ucz jak dobrze wydawać,
Bo dziś sytuacja jednak oczywista na świecie,
Nie wiesz kto zgaśnie - na wiosnę czy w lecie,
A może na jesień czy w zimę już w glebie,
Racz mu dać Panie będą śpiewać na pogrzebie,
Czujesz tą więź jakie spawy między Nami,
Tych, którzy widzą co dzieje się latami,
Stuk - puk w twoją banię znowu wjedzie,
Nawet siedząc przy towarzyskim obiedzie,
Popatrzysz na deser, na te słodkie ciastko,
Z lukrowaną rureczką i cynamonową laską,
Szefami dzisiaj każdy chce zwać się samoistnie,
Niektórzy to tylko zwiędnięte, małe, uschłe liście,
Tutaj bicik leci sobie w tle, pewnie wiesz już który,
Jakże wszystkie dzieci łapy do góry, znowu tury,
Gdzie ten łamany kark jak te stosy talii kart,
Może zwichnąłeś obojczyk lub masz złamany bark,
Kiecki zmieniane pewnie co któryś dzień na lajcie,
Pewnie znowu zawiesił się na jebanym click-baicie,
Więc sunąć można sobie falami jak tylko się chce,
Prawdziwy człowiek nie zadaje się z antychrystem,
Granic rozumu nie ma, bo wytycza je tylko wyobraźnia,
Która czasem może być jak choroba, może być zakaźna,
Jak polskie, piękne ziemie czy obce sobie żyranty,
Żyją wciąż w zakłamaniach sterowanej propagandy,
Wymyślą na zaś obowiązujące nakazy zakazów,
Czy skapniesz się szybko czy nie tak od razu,
Jak te wszystkie syfy wymyślone przez telewizję,
Wbijając w ten sposób do głowy obślizgłą glizdę,
Rozprzestrzeniając w szybkim tempie na obce organizmy,
Będąc zwykłym żywicielem pasożyta, rakotwórczej zgnilizny,
Można sobie dumać wedle swojej woli do woli,
Nie lubisz naparów i ziół? Idź napij się pepsi czy coli,
Jak tam w życiowej roli? Popracuj trochę na polskiej roli,
Nie płacz wtedy jak zgaga pali czy we łbie się pierdoli,
I nagła zmiana sfer i podchodzi do tego podkrętka,
Może czytasz wiadomości jak odkręca się zakrętka,
SMSów full i pamięci telefon wyczerpany,
Najpierw zagoj kłute tuszem swoje rany,
Oddech możesz mieć szybki i puls przyspieszony,
Na Chrystusa rany, nie dotkniesz cierniowej korony,
Bo w grzechu się pławić będziesz po wsze czasy,
Uważaj więc na ciemne ulice i mroczne lasy,
I nie jest to przekleństwem czy czarem rzuconym,
Jednak będziesz w ten sposób szybko poskromiony,
Nie będzie to żadna pogańska magia czy kundlów sfory,
W waszych głowach zobaczę te urojone stwory i potwory,
Kiedyś w myślach przeprosisz i ładnie się ukłonisz,
Więcej łez w tej gadce nikt tu nie będzie ronić,
Więc nie wchodź w już wypełnioną szklankę,
Nikt nie będzie spełniać kogoś i czyjąś zachciankę,
Czy w światłach miasta czy poza zaściankiem,
Żegnać księżyc nocą, a witać słońce rankiem,
Jedno jest pewne, że wers jest który Ciebie obudzi,
Do końca istnienia na pewno ci się nie znudzi,
Więc wszakże, wszem i też wobec,
Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Kobiet,
Nie dajcie się dymać przez łgarzy i oszustów,
Więc ćwiczyć i ten mięsień mózgu oraz w nim muskuł





Dla przestrogi kto komu robi rogi