[tomakeo]

Obudziły mnie promienie słońca tym razem inne niż zwykle. Wyjrzawszy przez okno ujrzałem czarne, niczym sadzawki na Raindarze słońce. Cóż to mogło oznaczać? Głowiłem się tak przez kilka chwil, gdy nagle usłyszałem pukanie do drzwi.
Tak jak myślałem, był to Azafaris. W sumie nie powinno mnie to dziwić, bo wczorajszego wieczoru przesiadując z nim w karczmie Pod Żelazną Pięścią, obmyślaliśmy plan na dzień dzisiejszy.
-Gotowy na wyprawę? - spytał stanowczo
-Jesteś szybciej niż sądziłem - odparłem - daj mi chwilę.
Azafaris rozgościł się w moim mieszkaniu nawet chyba aż nad to. Złapałem go jak szpera po mojej szafie, w której trzymam wszystkie moje skarby! Dobrze wiedział, że go obserwuję, więc z pewnością zrobił to umyślnie. Skubaniec!
Dokończywszy wszystkie czynności niezbędne przed kolejną wyprawą, w tym naprawę ekwipunku czy uzupełnienie mikstur, ruszyliśmy znowu w podziemia Moczar Wielkiej Rzeki.
Chciałbym rzec, że cała wyprawa przebiegła po naszej myśli, jednak tak nie było. Trójgłowe bestie tym razem okazały się jakby sprytniejsze, powalając mojego kompana na ziemię.
-Tylko nie to! - pomyślałem i zacząłem szybko wypowiadać kolejne inkantacje czarów
Udało mi się poskromić Bestie, a nieprzytomnego kompana przenieść w bezpieczne miejsce. Na szczęście odzyskał świadomość szybciej niż można by się tego spodziewać, a pierwsze jego słowa po ocknięciu brzmiały "ZEMSTA BĘDZIE SŁODKA".
Przez chwilę myślałem, że bredzi coś pod wpływem szoku jakiego niewątpliwie doznał. Szybko jednak zostałem uświadomiony w tym, że Azafaris mówi to całkiem świadomie! Cóż, nie mogłem mu w tym nie pomóc. Zemsta rzeczywiście była słodka!